رهی معیری
ﭼﻮﻥ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺍﻡ ﺟﺎﻧﺎ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ
ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﯽ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ
ﻣﻦ ﺧﺎﮐﻢ ﻭ ﻣﻦ ﮔﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﺍﺷﮑﻢ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﺩﻡ
ﺗﻮ ﻣﻬﺮﯼ ﻭ ﺗﻮ ﻧﻮﺭﯼ ﺗﻮ ﻋﺸﻘﯽ ﻭ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﯽ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺑﻨﺸﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ
ﺗﺎ ﺁﺗﺶ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﺸﯿﻨﯽ ﻭ ﺑﻨﺸﺎﻧﯽ
ﺍﯼ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻓﻼﮐﯽ ﺩﺭ ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﮐﯽ
ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﺍ ﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮ ﺍﺷﮏ ﻣﺮﺍ ﻣﺎﻧﯽ
ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﻮﺯﺍﻧﻢ ﻣﺴﺘﻮﺭﯼ ﻭ ﻣﻬﺠﻮﺭﯼ
ﺩﺭ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ ﭘﯿﺪﺍﯾﯽ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ
ﻣﻦ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻋﻮﺩﻡ ﺗﻮ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﯼ
ﻣﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻮﺟﻢ ﺗﻮ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺟﻨﺒﺎﻧﯽ
ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺩﺍﯾﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻝ
ﺩﺍﻏﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ
ﺩﻝ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻧﺴﭙﺎﺭﯼ ﻭ ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ
ﮐﺎﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﺴﺘﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﺴﺘﺎﻧﯽ
ﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﺭﻫﯽ ﺳﻮﯾﺖ ﮐﻮ ﭼﺸﻢ ﺭﻫﯽ ﺟﻮﯾﺖ ؟
ﺭﻭﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺮ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺮﺩﺍﻧﯽ
شاعر: رهی معیری
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد