قو

«بی شک باورت کردم مثل آوای عاشقانه قوها »

 

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد  

 فریبنده زاد و فریبا بمیرد  

 شب مرگ تنها نشیند به موجی  

 رود گوشه ای دور و تنها بمیرد 

 
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب 

 
که خود در میان غزل ها بمیرد  

 گروهی برآنند کاین مرغ شیدا  

 کجا عاشقی کرد کآنجا بمیرد  

 شب مرگ از بیم آنجا شتابد 

 
که از مرگ غافل شود تا بمیرد  

 من این نکته گیرم که باور نکردم 

 
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد  

 چو روزی ز آغوش دریا برآمد  

 شبی هم در آغوش دریا بمیرد 

 
تو دریای من بودی آغوش وا کن  

 که میخواهد این قوی زیبا بمیرد 

 

 

مرگ قو

"تو گفتی که چون قوی زیبا بمیرد"

"فریبنده زاد و فریبا بمیرد"

"شب مرگ تنها نشیند به موجی"

"رود گوشه ای دور و تنها بمیرد"

همه عمر تنها بماندم چو قویت

کشیدم مصیبت که تا بلکه رویت

ببینم، ندیدم مگر تار مویت

کشیدم پر و پرکشیدم به سویت

شدم گوشه‌ای دور و تنها نمردم

همه خویشتن را به تقدیر سپردم

"گروهی بر آنند که این مرغ زیبا"

"کجا عاشقی کرد، آنجا بمیرد"

"در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب"

"که خود در میان غزل ها بمیرد"

اگر مرگ این مرغک تیره بخت

نه؛ بل عاشق غمزده پیر و سخت

به ماوای عشق و مکان بسته بود

زگردونگری ، دربدر خسته بود

در این گوشه من هم غزل خوانم هر شب

که شاید میان غزل ها بمیرم

 

شاعر مرگ قو: دکتر مهدی حمیدی شیرازی